Ik kook graag, dat mag bekend zijn. Koken geeft een zekere rust, die je mindful zou kunnen noemen. Koken geeft structuur.
Ik ben zo’n kok die eerst alles zoveel mogelijk voorbereidt voordat het fornuis aan gaat. Klaarzetten wat er nodig is, snijden wat er te snijden valt, pellen wat gepeld moet worden.
Ik zal niet zeggen dat ik een hekel heb aan knoflook pellen, maar ik kan ook niet zeggen dat het tot mijn favoriete handelingen behoort. Het gepiel dat nodig is om de velletjes van de knoflookteen af te krijgen staat niet in verhouding tot de grootte van de teen.
Nu zijn er wel technieken om dat probleem aan te pakken. De teen eerst pletten met het vlak van het keukenmes. En ‘keukenhulpjes’: vellen van siliconen waarin je de tenen heen en weer kunt rollen. Maar om de een of andere reden heeft mij dat alles nooit bekoord.
Ik zocht eens wat op internet, waar tussen alle onzin en nonsens soms toch nuttige informatie is te vinden. En zie: er zijn gewoon eenvoudige knoflookpelmachines! En nog mooier: iedereen heeft er op enig moment wel eentje in huis.
Gewoon een leeg glazen potje met deksel. Dat is alles.
[Tekst gaat verder onder de afbeelding.]
Knoflooktenen erin en goed schudden. Dat is alles.
[Tekst gaat verder onder de afbeeldingen.]
Ik moet toegeven: ik geloofde het verhaal maar half toen ik het las. Ten onrechte want het werkt gewoon. Het potje moet niet te groot zijn (lastig schudden), en ook niet te klein (te weinig impact), dus het is even zoeken naar de juiste maat maar dan heb je ook iets.
Een knoflookpelmachine. Hoe simpel kan het leven zijn…