Het beeld

De ruimte waar hij het beeld ontdekt is doodstil en vrijwel leeg. Aan één wand, tegenover de ramen, hangt een groot schilderij. Zijn oog wordt echter meteen getrokken door een buste op een hoge sokkel.

De afgebeelde vrouw is niet uitgesproken mooi of lelijk. Op straat zou ze hem niet opgevallen zijn. Hij kan niet zeggen waarom haar gezicht hem zo aanspreekt. Misschien is het het totale gebrek aan vertoon. Het marmer van de buste glimt, maar haar blik is tegelijkertijd dof.
Lees verder “Het beeld”

Muur

Vandaag zijn er 10315 dagen verstreken sinds de Berlijnse muur viel. Dat is precies evenveel dagen als-ie heeft bestaan. Bizar. Ik groeide als kind op in het besef dat er niet ver van hier een muur stond die het mensen onmogelijk maakte om het leven te leven zoals zij dat zelf wilden. Een múúr…

Ik kan me het moment in november 1989 nog goed herinneren, onder andere omdat een paar mensen die me aan het hart lagen net op dat moment aan de andere kant van de muur waren. Ik krijg nog steeds een brokje in de keel als ik de beelden zie van die bewuste dag.

Wat een idioot idee was dat toch: dat je met een muur de boze buitenwereld kon buitensluiten. Dat de mensen aan de andere kant van de muur het kwaad vertegenwoordigden. En dat mensen bínnen de muur die bezwaren hadden tégen de muur dus ook het kwaad vertegenwoordigden.

Gelukkig is het fundament van de muur nu wel opgeruimd.

O, wacht, toch niet…

En daar krijg ik zo nu en dan weer een brokje van in de keel.