Laatst kwam-ie weer eens voorbij. Ik weet niet meer in welke context, maar ik vermoed dat het over een ver en exotisch land ging. Ik weet ook niet meer wie het zei: “Ja, dat staat nog op mijn bucket list!”
De bucket list.
Volgens Wikipedia is een bucket list een lijst van dingen die je gedaan wilt hebben voor je sterft.
Persoonlijk vind ik het concept van de bucket list niet zo sympathiek. Het heeft iets van een afstreeplijstje, en afstreeplijstjes zijn niet van het willen maar van het moeten. Sommige mensen krijgen iets van ‘heilig moeten’ over zich als ze het over hun bucket list hebben. En ‘heilig moeten’, daar hebben we tegenwoordig te veel van, en te vaak ook weinig sympathiek.
Wat is eigenlijk de waarde van de bucket list? Heb je een minimale score nodig om gelukkig te kunnen zijn? Of is het meer een spaarkaart: volkomen waardeloos als er ook maar één zegeltje aan ontbreekt? En wat als de lijst vol is? Door naar de volgende?
Het zal inmiddels niemand verbazen dat ik geen bucket list heb. Het is niet dat ik geen wensen of verlangens heb. Van sommige zou ik het zelfs heel fijn vinden als ze in vervulling gingen. Maar ik weiger er een vinklijstje van te maken. Op mijn bucket list staat hooguit dat ik geen bucket list zal maken.1
Ik heb een druppellijst. Daar staan dingen op die bij wijlen de emmer van genoegen laten overlopen.
Een voorbeeld. Nu en dan heeft mijn kop thee precies de juiste smaak en temperatuur. Dat je een slok neemt en denkt: ja, zo moet-ie zijn! Je kunt natuurlijk streven naar die perfectie, maar dat is niet hoe het werkt. Altijd de perfecte kop thee is uiteindelijk altijd dezelfde kop thee. Het gaat juist om die incidentele keer dat je denkt: ja, zo moet-ie zijn! Dan is het een cadeautje.
Druppelmomenten kun je niet afdwingen, die gebeuren gewoon. Zolang er druppelmomenten zijn om naar uit te kijken, is het leven het waard om geleefd te worden.
En wie bij het woordje ‘druppelmoment’ minder fijne associaties heeft — zeker als het over ouder worden gaat — bedenke dit. Het begrip bucket list komt waarschijnlijk van to kick the bucket, een Engelse uitdrukking voor doodgaan. En díe uitdrukking slaat vermoedelijk weer terug op zelfmoord door ophanging: met je kop in een strop op een omgekeerde emmer gaan staan en die dan wegtrappen. Hoe fijn is dat?
Doe mij nog maar een druppelmoment.
Noten
- Als ik echt een bucket list had gehad, zou ik ‘Gödel bestuderen’ al hebben afgevinkt. ↩