Ik ben weg, van X. Het platform dat ooit begon als ‘Twitter’ en toen een tijdje door het leven ging als ‘X (voorheen Twitter)’, zodat je als je volledig wilt zijn dus eigenlijk moet zeggen ‘X (voorheen X (voorheen Twitter))’. Maar dat is het soort finesse dat op X zelf allang verdwenen is.
Toen Twitter nog maar net bestond, werd ik erop gewezen door het toenmalige hoofd Communicatie van onze faculteit. Het leek haar wel leuk als we op de facultaire website een live-stream van Twitter-berichten lieten zien.
Twitter? Nooit van gehoord.
Ik keek ernaar met een collega, die er wel van had gehoord maar ook niet meer dan dat. Twitter, dat bleken korte berichtjes te zijn. De diepgang was van het niveau “Ik ben nu bij de Universiteitsbibliotheek!” en “Lekker broodje gegeten op De Uithof!” Het leek ons allemaal nogal vlak en nietszeggend, niet iets om mee te pronken op je website. Maar goed, daar gingen wij niet over.
Dat was dus ergens in 2006 of 2007. Die Twitter-feed kwam er niet. Waarom weet ik niet meer. Het hoofd Communicatie is al lang geleden vertrokken, die kan ik het niet meer vragen. Twitter en De Uithof zijn sindsdien onherkenbaar veranderd, zowel in naam als in uiterlijk.
Een paar jaar later ging ik alsnog voor de bijl. Het was bij de nazit van een vergadering, op een terrasje in De Uithof, en één van de aanwezigen constateerde dat ik en een collega — toevallig dezelfde met wie ik Twitter eerder te licht had bevonden — niet op Twitter zaten. We protesteerden nog een beetje, maar nee, het was nu véél leuker, er werd ook écht informatie uitgewisseld, en het was héél direct.
Dat ‘héél direct’ sprak mij niet heel direct aan. Ik was ook toen al geen voorstander van een medium waar je geacht wordt heel direct te reageren, zowel in tijd als in inhoud. In geneuzel zag ik ook niet veel waarde — en geneuzel was toch, vrij letterlijk zelfs, waar Twitter op leek neer te komen. Maar goed, we lieten ons overhalen.
Ik was van begin af aan geen actieve Twitteraar. In mijn hele veertienjarige Twitter-bestaan heb ik nog geen 800 berichten geplaatst, en een substantieel deel daarvan was alleen maar een doorverwijzing naar mijn blogs.
Zoals gezegd: dat heel directe sprak mij niet aan. Op enig moment heb ik één van mijn berichten vastgeprikt: “Tweet niet nu met 280 tekens wat je ook over een uur met 280 tekens en wat denkwerk kunt tweeten.” Want in de loop van de jaren begon ik mij steeds meer te ergeren aan het steeds luider wordende geschreeuw op Twitter. Waar het voorheen inderdaad vooral geneuzel op een terras was, werd het steeds meer geschreeuw op een marktplaats, en daarna werd het gescheld en getier in een steeds kwalijker riekende steeg.
Ik nam een Twitter-sabatical. Maandenlang weerstond ik de neiging om ernaar te kijken, laat staan actief aan bij te dragen. En ik moet zeggen: ik schrok wel een beetje van de moeite die dat aanvankelijk kostte. Maar goed, het bloed kruipt waar het niet gaan kan, en op enig moment meende ik er wel weer mee om te kunnen gaan.
En toen kwam Elon Musk, met een enorme zak geld en een geweldig bord voor zijn kop. Hij veranderde het in ieder geval nog sympathiek klinkende Twitter in X en zette daarmee een dik kruis door alles wat er nog aan zinnigs te bespeuren viel.
We wisten het al, maar met X toonde Musk eens te meer wat voor type hij is: een schreeuwlelijk met verschrikkelijk veel geld en veel verschrikkelijke ideeën.
Destijds, in oktober 2022, overwoog ik al om maar eens van Twitter af te stappen. Maar ja, ouder gewoonte… Ik deed het niet. Ik perste er nog elf tweets uit. Maar andere tweets lezen deed ik al bijna niet meer vóórdat Musk de boel overnam.
Waarom zou ik nog blijven?
Tja… Ja…
Anderen zaten immers ook nog op Twitter? Mensen die wél gezond verstand vertoonden. Waar je het niet per se mee eens hoefde te zijn, maar die wel respectvol probeerden een discussie te voeren.
Ja… Tja…
Maar ik was toch niet afhankelijk van anderen? Ik werd gevolgd door 25 mensen, meest bekenden van me, die ik ook al goeddeels zag op Facebook of beter nog, in het echte leven. Daarvoor hoefde ik mijn rug toch niet recht te houden?
Ik hoefde toch niet bij te dragen aan de megalomanie van een omhoog gevallen tech-entrepreneur met denkbeelden over een wereld, onze wereld, die ik nooit de mijne zou willen noemen?
Jaja…
Eerst trok mijn werkgever, de Universiteit Utrecht, zich terug van X. Toen mijn faculteit (ja, dat is ingewikkeld).
En toen dacht: nu ik nog. De stekker eruit.
Account opgeheven.
En ik weiger nog langer op X te kijken. Ook niet als een andere platform verwijst naar X. Jammer dan.
De wereld van Elon Musk verdient het om aan je voorbij te laten gaan. De blèrkoppen die er nog wel wonen ook.