De prater

In de wachtkamer van dokter, tandarts of ambtenaar valt de mensheid grofweg uiteen in twee delen. Er zijn praters en zwijgers.

De zwijgers groeten bij binnenkomst misschien de overige aanwezigen en kiezen dan (in willekeurige volgorde) een zitplaats en een blad uit de leesmap. Een enkele zwijger informeert eventueel nog wie er vóór hem aan de beurt is, om daarna zijn identiteit eer aan te doen totdat dokter, tandarts of ambtenaar hem of haar komt ophalen.
Lees verder “De prater”

Feitenvrij in Bladel

Het waren feitenvrije maanden, die ons gepasseerd zijn. Nieuws leek vaker nep dan nieuws. Iedereen wees naar een ander als de oorzaak of in ieder geval de herkomst van al die ‘alternatieve waarheden’. De media hadden het gedaan, de politieke tegenstanders, het internet, de boze witte mannen, en ze gebruikten elkaar om zich achter te verschuilen.

Maar de schuld ligt natuurlijk ook een beetje bij onszelf. We laten ons immers steeds gemakkelijker meeslepen. Ook als we beter zouden kunnen weten.

Een treffend voorbeeld vond ik de rel die in februari ontstond rond voetbalclub Bladella. Die royeerde vier jeugdspelers, tussen de 10 en 14 jaar oud, omdat ze te weinig loten hadden verkocht in de Nieuwjaarsloterij. Mijn eerste reactie, toen ik het bericht voorbij hoorde komen op de radio, was: wat een onzin! Je gaat toch geen kindertjes uit de club zetten omdat ze te weinig lootjes hebben verkocht?
Lees verder “Feitenvrij in Bladel”

Multicultikul

Mark Rutte heeft een enorme hekel aan ‘multicultureel’, dat werd wel duidelijk bij zijn optreden in Zomergasten. Het multiculturele experiment is volledig mislukt. Om er in dezelfde ademtocht aan toe te voegen dat 80% van de Turken en 85% van de Marokkanen wél goed geïntegreerd waren.

Dat lijkt moeilijk met elkaar te rijmen. Die 80/85% zullen hun cultuur toch zeker niet volledig hebben afgeschud. Ze zijn niet geassimileerd, ze zijn geïntegreerd, en dat is niet hetzelfde. Hun integratie is ongetwijfeld ook geslaagd omdat ze in staat waren hun eigenheid te behouden. Daar is niets mis mee.
Lees verder “Multicultikul”

4 mei

Het schijnt dat 4 mei, de Dodenherdenking, ter discussie staat.  Bij Eén Vandaag is een reportage over een documentairemaker die het verhaal van de ‘tien van Renesse’ heeft vastgelegd.  Tien verzetsmannen die in december 1944 probeerden het bevolkingsregister van deze nog bezette Zeeuwse gemeente te verduisteren.  Dat liep gruwelijk mis.  De tien werden opgepakt en geëxecuteerd: opgehangen, waarna familieleden en dorpsbewoners werden gedwongen naar de lijken te kijken.  Tot zover nog weinig (nouja) om je over te verbazen.  En dan zegt de documentairemaker: “In mijn optiek is het één van de meest barbaarse daden die die nazi’s ooit begaan hebben in Nederland.”

Daar was ik toch wel even stil van…

Ja, dit was een barbaarse daad, en ja, de doden verdienen respect, en ja, het is goed dat er ook nu nog aandacht wordt gevraagd voor hun leven en sterven.  Maar één van de meest barbaarse daden in Nederland?  Alsof je een top tien zou kunnen maken van meest barbaarse daden.  En of je nog enige verhouding zou kunnen vinden tussen de razzia’s, de arrestaties van stakers, de standrechtelijke executies, het afvoeren en vermoorden van tenminste 100000 joden, om nog maar te zwijgen van de zigeuners, homo’s en ‘andere querulanten’.

Dus ja, wat mij betreft heeft 4 mei nog steeds zin.  Om te voorkomen dat we barbaarse daden gaan ranken.  Om te beseffen dat barbaarse daden van alle tijden zijn, en iedereen overal kunnen treffen.  En om te begrijpen dat slachtoffers niet, nooit beoordeeld mogen worden op het ‘gewicht’ van het barbaarse gedrag dat ze is overkomen.