Dat was alweer even geleden, dat ik bij de kapper was. Nou valt het ook niet meteen heel erg op als mijn haar een beetje doorgroeit. Die krullen verhullen de ware lengte. En zo lang als het in mijn hippiedagen was, wordt het niet snel meer.
Eerlijk is eerlijk: ik ga ongeveer eens per kwartaal naar de kapper. De voorlaatste keer was vlak voor de lock-down. Dus ook als er helemaal geen corana-crisis was geweest, was ik toch wel ongeveer nu gegaan. Maar het voelde toch… anders.
Mijn kapper, Van der Vlist aan de Croeselaan (even reclame maken), was zeven weken dicht geweest. Toevallig was-ie ook nog aan het verbouwen geweest, dus ik zat ineens in de ‘nieuwe vleugel’.
Ach, eigenlijk hebben we gewoon lekker bijgekletst. Maar dat hadden we anders ook wel gedaan. En ik ben weer wat korter op het hoofd.
Ik ben alleen deze keer vergeten de Donald Duck te lezen… Het zijn nog steeds een beetje rare tijden.