Afgelopen weekend zag ik The Martian, een film uit 2015 met Matt Damon in de titelrol. Astronaut Mark Watney wordt in 2035 voor dood achtergelaten op Mars als zijn team de planeet met spoed moet verlaten vanwege een extreme storm. Maar Mark is niet dood. Als hij bijkomt zijn zijn kameraden al onomkeerbaar op weg naar de Aarde. Bovendien heeft hij geen zender tot zijn beschikking, en naar hij zelf denkt maar voor 30 dagen leeftocht. De eerstvolgende Mars-missie komt pas over drie jaar, dus dat is een probleem.
Mark zit niet bij de pakken neer. Hij offert een deel van zijn rantsoen aardappelen op om een eigen knollenveldje in te richten. Al snel ziet hij zijn overlevingskansen dramatisch toenemen. Bovendien weet hij een oude Mars-sonde uit het einde van de twintigste eeuw op te graven en daarmee het contact met thuis te herstellen. En zo ziet de toekomst er ineens weer rooskleurig uit. Ik zou hier nu een flauwe grap over de Rode Planeet kunnen maken, maar dat doe ik niet.
In de film ben je dan nog niet eens op de helft, dus weet je als kijker dat er nog wel het een en ander mis zal gaan. Dat gebeurt dan ook. Mark blaast per ongeluk zijn groentenkas op — kan iedereen overkomen. Een nieuwe kas bouwen zit er om allerlei redenen niet in, dus het wordt voor Mark de dood of de gladiolen.
Ik zal de uitkomst hier niet verklappen, voor diegenen die de film nog zouden willen gaan zien. Ik vond hem wel spannend, want anders dan bij Apollo 13 (waar ik een tijdje terug over schreef) weet je niet op voorhand wat de afloop zal zijn. Maar net als bij Apollo 13 was ik weer onder de indruk van de menselijke vindingrijkheid.
De mens is per slot van rekening erg vindingrijk. Niet ieder mens, natuurlijk, en met die vindingrijkheid hebben we onszelf en onze omgeving ook behoorlijk wat schade berokkend. Maar grosso modo heb ik wel vertrouwen in onszelf.
We hebben bovendien een voordeel op astronaut Mark: we zitten niet in ons eentje op een andere planeet. Voor de anderhalve meter afstand is dat soms lastig, maar het biedt ook heel veel voordelen. Laten we de voordelen uitbuiten.