Een man uit de rij

Hij stond nietsvermoedend met zijn leerlingen in de rij, een kunstdocent uit Haarlem. Toen werd hij er uitgelicht als de tien miljoenste bezoeker van het vernieuwde Rijksmuseum. Hij mocht een nachtje op zaal doorbrengen, aan de voet van de Nachtwacht. En zónder nachtwaker erbij.

Het klinkt als een droom en ik geloof er dan ook geen barst van.

O, wel dat die man kunstdocent is, hoor, en het zal ook wel dat-ie een nachtje in de buurt van de Nachtwacht heeft doorgebracht. Ik geloof alleen absoluut niet dat dat allemaal zo spontaan was.

Wie zomaar de tien miljoenste bezoeker uit de rij voor het Rijksmuseum vist, loopt het risico op een mokkende puber of een betweterige bejaarde.

Met een beetje pech is het er eentje die de Nachtwacht het meest overgewaardeerde schilderij van Nederland vindt (internationaal is dat natuurlijk de Mona Lisa).

Of het is een pukkelige Japanse jongeling met dito vriendin, die óf geen stom woord kan uitbrengen, óf dolenthousiast losbarst in een onbegrijpelijk dialect.

Tel daar nog eens een selfiestick bij op — ik zie nergens op de website van het Rijks dat die er verboden zijn — en je hebt het recept voor een kleine ramp. Als het niet in materieel opzicht is, dan toch in ieder geval PR-wise.

Het was ook wel érg toevallig dat de nietsvermoedende man behalve kunstdocent ook nog eens kunstenaar bleek te zijn. En dat-ie blijkbaar ook geen praktische problemen had om zich nog diezelfde nacht voor de Nachtwacht uit te strekken.

Zou hij nog even gescreend zijn?

Zouden ze hem een contract hebben laten ondertekenen?

Ik weet niet of de Nachtwacht überhaupt verzekerd is, maar als ik de verzekeraar van het Rijks was, zou ik toch wat moeite hebben met zo’n logeerpartijtje. Wat als die man al slaapwandelend was gestruikeld over dat lage hekje? Ik heb het gevoel dat dat net zó dicht bij het schilderij staat dat als je er over struikelt, je nog flinke schade kan aanrichten aan de onderkant…

Nee, dit pyjamafeestje, hoe sympathiek ook, vertoonde alle kenmerken van een vervalsing. Een PR-actie met de spontaniteit van een zorgvuldig geregisseerde flash mob. Zelfs het NOS-journaal was ingeschakeld.

Ik gun het het Rijks van harte hoor, die tien miljoenste, en kunst is tenslotte juist géén realiteit. Maar laten ze bij de twintig miljoenste alsjeblieft een iets geloofwaardiger verhaaltje verzinnen.